Ik ga hier geen foto’s plaatsen.
Maar ik ga wel het verhaal brengen
Een pijnlijk verhaal
Wat allemaal zo mooi begon en uiteindelijk een droevig en pijnlijk einde kende
Ik leerde haar kennen op mijn werk, een mooie Vrouw, heel wat jonger dan ik en met een kind van vijf jaar.
Reeds na vijf maanden waren we gehuwd en begon een mooi verhaal.
Evenwel niet gerekend op de papa van het kind, die nooit zijn verantwoordelijkheid nam, maar wel uiterst jaloers werd toen M. (ik ga uit respect de naam hier niet vernoemen, temeer daar haar familie na haar overlijden niet wilde dat ik hier dit verhaal bracht.
Maar gezien ik geen namen noem, geen foto’s toon kan me dat niet verboden worden.
De mensen die me kennen weten wel over wie het gaat
Een sprookje dat een nachtmerrie werd
In mijn verhaal
Heb ik reeds een stuk voorgeschiedenis gebracht hoe het verliep in mijn eerste huwelijk en hoe dit uiteindelijk stukliep door de jaloezie van mensen die het niet konden hebben dat wij mooier en luxueuzer woonden dan zij, en alles wat mijn leven mooi kon maken hebben vernietigd.
Onze welstand, maar erger gans mijn gezinsleven
Het einde
De pesterijen van de papa werden zo erg dat mijn Vrouw het niet meer aankon.
Ik ga U en mij de details besparen, het is te pijnlijk.
In elk geval na drie jaar huwelijk besloten we onder die enorme druk een einde te maken aan ons huwelijk.
Geen vechtscheiding zoals dit vaak het geval is.
We hebben alles (samen met mensen van Het CAW) op papier gezet, zijn er mee naar Het Vredegerecht gegaan en drie maanden later waren wij gescheiden.
Gans de scheiding heeft ons slechts 65€ gekost. We bleven nog contact houden, sliepen zelfs nog regelmatig samen, maar de pesterijen hielden op.
In het verhaal hierboven heb ik aangehaald over die verkeerde doktersdiagnose eind 2010 en hoe dat M. me toen is komen bijstaan en hoe we in stilte terug in het huwelijksbootje stapten.
De papa kwam dit te weten en de pesterijen werden nog erger dan tijdens ons eerste huwelijk
Het liep helemaal mis
Ik kreeg een telefoontje van Bijzondere Jeugdzorg:
“Theo, heel die toestand tussen de papa en de Mama van B. is heel slecht voor dat kind”
In Hoeilaart is er een instelling waar kinderen tijdelijk worden opgevangen.
Kan jij M. overtuigen om dat kind voor 3 maanden daar naartoe te gaan, dan kan zij tot rust komen.
Ik had daar nooit mogen op ingaan, want uiteindelijk heb ik M. kunnen overtuigen, maar door toedoen van de papa zijn die drie maanden uiteindelijk 7 jaar geworden.
Tweemaal per week mochten we de verplaatsing van Tienen naar Hoeilaart doen om daar dat kind gedurende een paar uren te gaan bezoeken, dit werd door den duur ook zeer zwaar.
Het bezoek van een maatschappelijk assistent van die instelling
Op zeker ogenblik, toen we nog niet lang in Tienen woonden, nadat wij door die oplichters uit ons huis in Hakendover werden gezet, kregen we bezoek van een maatschappelijk assistent uit die instelling.
Tijdens het gesprek aan tafel, begon hij opeens:
“Theo, ik heb gehoord dat B. papa tegen U zegt.
Ik: ja Jan dat is een teken dat ik goed voor dat kind zorg.
Hij: ja maar de band tussen B en de echte papa is al zo flinterdun en gij moet zorgen dat er meer afstand komt tussen U en B en dat de band tussen haar en de papa sterker wordt.
Ik als de papa dezelfde band wilt met zijn dochter als ik, dan moet hij maar dezelfde inspanningen doen als ik.
en als dat niet lukt is het niet mijn taak maar de Uwe om hem daar in bij te staan
Maar dan
Zijn reactie: en toch zult ge het doen of er worden andere maatregelen genomen.
Als er iets is waar ik allergisch tegen ben dan zijn het dreigementen.
Ik heb dan ook gereageerd: “Jan, u gaat ge wel Uw boekske te buiten. Ik ga in de keuken een sigaret roeken en als ik terugkom wil ik dat ge hier buiten zijt”
Toen ik terugkwam, was hij nog niet buiten en heb hem aangemaand om onmiddellijk te vertrekken
De volgende dag
Moest M. zich aanmelden op Bijzondere Jeugdzorg in Leuven.
Wat er daar is gezegd zal ik nooit meer te weten komen, maar ik weet wel dat M me heeft gebeld : “ik kan niet terugkomen want ik ga mijn kind verliezen”
Zij is terug bij haar Moeder ingetrokken en na nauwelijks 8 maanden was het afgelopen met ons tweede huwelijk.
Daarop heb ik gezegd: “als ge het twee keren niet aankon van een huwelijk met mij, en dan de druk van de papa, dan is het nu definitief. Als ge echt zware problemen hebt wil ik Je nog wel bijstaan, maar voor de rest geen contact meer.
Een tijd nadien is het de papa gelukt (ik weet niet juist hoe) om het kind in een pleeggezin te laten plaatsen.
Dit heeft M. niet kunnen verwerken, een liefdevol en gelukkig huwelijk opgegeven om haar kind te kunnen behouden en dan toch haar kind verliezen en dan heeft zij de hand aan zichzelf geslagen.
Wat voor mij dan ook zeer pijnlijk is geweest, ik ben niet op de uitvaart mogen aanwezig zijn, omdat wij gescheiden waren, ik heb zelfs pas lang daarna vernomen waar zij begraven lag
Het enige wat ik nu nog kan
zijn liedjes spelen zoals deze
Of deze. was het openingslied bij ons huwelijk
Welkom bij
Je hele leven leren
Dit is mijn schrijfhoek op het internet, waar ik schrijf over gezondheid maar ook mijn levensverhalen
Wat de verdere gevolgen waren voor mij? Lees hier
