Goedheid oorzaak van bittere armoede || Goodness causes abject poverty

Ik ga hier het Hemeltergende verhaal brengen, hoe ik ondanks mijn kennis, capaciteiten, werk en inzet toch in bittere armoede ben terechtgekomen.

Die mij op alle vlakken, Fysisch, Psychisch, Sociaal zodanig heeft ten gronde gericht dat er een voorstel is om een Euthanasiedossier dat in 2016 was opgestart en dat ik onder druk van bepaalde mensen enkele dagen voor uitvoering op 10/01/2017 had stopgezet, om dit terug op te starten.

Een kopie van het voorstel zal binnenkort worden bijgevoegd

Mijn Ouders waren hardwerkende en zuinige mensen en hadden bovendien beiden een serieuze som geld geërfd.

Ik had nog twee broers en een zus (die allemaal veel ouder waren dan ik) en zij kregen allemaal toen zij op 21 jaar trouwden een eigen huis.

Daar ik op 27 jaar nog steeds singel was, kreeg ik ook mijn eigen huis.

Kort daarna leerde ik mijn eerste vrouw kennen.

Evenwel ondervond ik dat zij op sommige momenten eigenaardige reacties gaf en begon ik te twijfelen of ik die relatie zou verder zetten.

Maar in die tijd hadden Ouders nog altijd alles over hun kinderen te zeggen en na onderling overleg tussen haar ouders en de mijne werd beslist dat wij moesten trouwen.

Voor haar Ouders was ik een goede partij, iemand met een eigen huis en een goede job aan de staat.

Voor mijn Ouders was zij een goede partij omdat zij enige dochter was en later goed ging erven, dus een was het huwelijk bezegend zonder onze goedkeuring en daar begon mijn ellende

Kort voor ons huwelijk werd ik aangesproken door een oom van AM met volgend verhaal

“Theo, gij hebt een eigen huis, als gij met AM gaat trouwen, zij gaat zich daar verloren voelen, want niets is daar van haar, alles is van U. In een huwelijk moeten beide partners evenveel te zeggen hebben, dus trouw met een contract met algehele gemeenschap van goederen”

Ik ben zo goed geweest om daar op in te gaan, en daar werd de basis gelegd voor mijn latere armoede

Na twee jaar werd onze eerste dochter geboren, maar daar begon het mis te lopen.

De eigenaardige reacties die ik voor ons huwelijk bij AM had waargenomen, kwamen plots in een stroomversnelling.

Zij kreeg woedeaanvallen, sloeg alles korte en klein.

Op zeker ogenblik kwam er thuis een familielid binnen, net op het ogenblik dat zij zo’n crisis had en het schuim van razernij, lettelrijk uit haar mond kwam.

Mijn tante: “Theo, wat is dat”, zij liep de straat over waar een dokter woonde, deze kwam onmiddellijk mee en de dokter, “Theo, hier moet onmiddellijk ingegrepen worden, met of tegen Uw wil, die vrouw moet onmiddellijk worden opgenomen”

Wij waren met drie man nodig (want op dergelijke ogenblikken bezat zij verschrikkelijke kracht) de dokter gaf haar een inspuiting en zij werd overgebracht naar een psychiatrische instelling.

Mijn wereld stortte in, ik moest werken gaan, voor een kind van zes maanden zorgen…

Ik vroeg aan mijn schoonouders om voor mijn dochter te zorgen terwijl ik werken was, maar kreeg als antwoord: ” ge hebt ze zelf gemaakt, ge moet er maar zelf voor zorgen.”

Ik had het mijn Ouders willen vragen, maar zij hadden reeds zoveel rake klappen gekregen.

• Een kind op jonge leeftijd verloren
• Mijn oudste broer een zwaar ongeval gehad en invalide voor de rest van zijn leven, zijn vrouw op 29jarige leeftijd verloren aan kanker en alleen achterblijvend met drie kinderen
• Mijn andere broer samen met zijn vrouw en een kind van zeven jaar omgekomen in een ongeval nog drie andere weeskinderen achterlatend (ik kom hier later in een vervolgverhaal uitgebreid op terug)

Mar ik kon niet anders en mijn Ouders hebben zich ondanks alles toch drie maandenlang ontfermd over mijn dochter.

Na drie maanden mocht AM terug naar huis en de diagnose omtrent haar toestand was

• Manisch depressief en
• schizofrenie

Zou alles wel in orde komen.

En inderdaad, alles werd beter. zo goed zelfs dat de psychiater na twee jaar zegde dat er zelfs geen bezwaar meer was voor een tweed kind.

Ik goedgelovig, er kwam een tweed kind, mar kort na haar geboorte begon alles opnieuw, een postnatale depressie en terug

AM was de beste vrouw en moeder op ogenblikken dat zij goed was, maar dit kon totaal onverwacht en zonder enige aanwijsbare reden totaal omslaan en dan werd het een hel, werd zij terug voor maanden opgenomen, kon ik voor twee kinderen zorgen, werken gaan en me uit de naad werken om dit alles te bekostigen.

Deze hel heeft 26 jaar geduurd, ook hier zal ik later uitgebreid op terugkomen, ik wil me nu houden aan de essentie, mijn armoede.

Toen mijn oudste dochter twaalf jaar werd, was mijn schoonvader ondertussen gestorven, had ik ervoor gezorgd dat mijn schoonmoeder eten werd bezorgd door het OCMW en in het we zorgden wij dat zij eten had.

Evenwel in de maand mei, waren er zoveel feestdagen dat ik voorstelde om mijn schoonmoeder de ganse maand bij ons in te nemen.

Dit liep allemaal prima, mijn schoonmoeder hielp mee in het huishouden, zelfs in de tuin.

Na een maand echter, vroeg ik wanneer zij terug naar haar woning zou terugkeren, maar daarop vroeg zij of ze niet definitief bij ons kon blijven en gezien de manier hoe zij zich had aangepast, had ik daar geen bezwaar tegen (vooral ook omdat zij een positieve invloed had op de ziekte van AM)

Maar haar huis stond daar leeg en te vervallen

Dus wilden wij via een makelaar een huurder vinden om dit verval tegen te gaan en bovendien nog wat bijkomende inkomsten te hebben.

De makelaar zegde dat eerst die tuin (van 68 aren) eerst moest opgeruimd worden (binnen het huis was alles nog netjes, maar sedert het overlijden van mijn schoonvader had ik niets meer in die tuin mogen doen en was hij totaal verwilderd)

Goed, een bulldozer laten komen die het terrein volledig openmaakte.

Maar dan kwam het enorme uitzicht op het Velpedal en vermits dit huis op het hoogste punt van het Hageland stond, was dit uitzicht adembenemend.

Dit ziende en daar ik altijd een buitenmens ben geweest stelde ik aan AM voor:

“Als wij nu eens hier zouden komen wonen en het huis in Hakendover zouden verhuren?”

AM ging hier onmiddellijk op in.

Maar dan

Ja Theo, Maria (mijn schoonmoeder) wilt haar huis schenken aan AM, dan kunnen jullie er mee aanvangen wat jullie willen.

Maar doe het niet meer zoals in Hakendover, dat ge alle verbouwingen zelf gaat doen, ik bezorg jullie een huis en een tuinarchitect.

En daar begon de ellende.

Het huis werd als een gift op naam gezet van AM, en er werden architecten aangesproken.

Maar de prijskaartjes lagen enorm hoog.

Zo’n oude boerderij volledig restaureren, nieuwe daken, nieuwe deuren, centrale verwarming, elektriciteit ………

Het was niet te betalen.

Kwam die oom terug opnieuw met een voorstel: “ik heb berekend dat als jullie dat huis in Hakendover verkopen en het geld in de verbouwingen steken, dan kan alles zonder lening en hebben jullie een huis en een goed war iedereen jaloers zal op worden.

En dat was ook zo die jaloersheid heeft gans mijn leven vernietigd

Hier kom ik later op terug.

Maar eerst dit, voortgaande dat ik en AM toch gehuwd waren met algehele gemeenschap van goederen, zag ik daar geen bezwaar in.

Dit was evenwel een grote vergissing.

De acte van gift werd opgemaakt bij de notaris (maar omdat dit tussen moeder en dochter ging, was ik daar niet bij aanwezig en wist ik het fijne van de zaak niet)

Er werd snel overgegaan tot de verbouwingen met heel veel werkvolk en na drie maanden was het net op tijd gereed, want ik had mijn huis verkocht en het geld in de verbouwingen gestoken en moesten daar binnen de drie maanden weg.

Maar reeds tijdens de verhuis over het plaatsen van een kast, kreeg ik van mijn schoonmoeder te horen, Theo gij hebt hier niets te zeggen, want alles hier is van mij en AM.

WAS DIT EVEN

Ik deed navraag bij een Notaris en inderdaad, bij een gift

• Blijft de schenker levenslang voor 80% eigenaar
• van de overige 20% was AM voor 10% eigenaar ( het gedeelte gemeenschap van goederen)
• bleef voor mij nog enkel 10% over
• Van mijn wedde moest ik ook nog eens de helft afgeven aan AM ( zij ging toe al lang niet meer werken)

En ik had niets meer te zeggen.

In dergelijke situatie is het gewoonlijk zo dat kinderen de kant kiezen van de sterkste partij, dat is ook hier zo gebeurd.

Eender wat er moest beslist worden, vier vrouwen die samenspanden en die bovendien financieel alles voor het zeggen hadden en ik stond met mijn rug tegen de muur.

Dan kwam er een ogenblik dat zij beslisten om een luxe reis naar Turkije te maken

daar kreeg mijn jongste dochter die op dat ogenblik naar het middelbaar onderwijs moest overschakelen, de smaak van Toerisme te pakken en wilde absoluut toerisme studeren.

Daar zij altijd een briljante student was (steeds de eerste van de klas), was dit tegen mijn zin, ik zag betere toekomstperspectieven voor haar.

Maar gezien ik niets in de pap te brokken had, ging zij toerisme studeren.

Dat heeft zij uitstekend gedaan, maar op het ogenblik dat zij het hoger middelbaar moest ingaan, veranderde alles.

Zij leerde een jongen kennen wiens Ouders vol hoogmoed zaten.

Toen zij voor het eerst bij ons thuis kwamen droop de hoogmoed en jaloezie van hun gezicht.

De vriend van mijn dochter was lid van Het Rode Kruis en Emmy werd ook lid.

Daar wilde zij haar studies hoger middelbaar dan ook verder zetten richting verpleegkunde.

Ook hier had ik niets te zeggen, het moest en zou verpleegkunde worden.

Bovendien wilde zij absoluut deze studies volgen in Leuven en daar op kot gaan

Omdat ik wou aantonen dat ik dit financieel niet aankon, gingen die zogezegde goede schoonouders van Emmy met haar naar het OCMW van Kortenaken en daar ondanks dat:

• Zij minderjarig was
• Ik van niets op de hoogte was
• geen toestemming had gegeven
• werd toch

• Haar kot werd betaald
• Haar studies werden betaald
• zij trok een leefloon

Wat dit als financieel gevolg had, daar kom ik later op terug, maar eerst nog dit

Bij een van de vele opnames van AM, ging ik haar was en proper kleding brengen (dat deed ik nog allemaal, net zoals ik voor haar dementerende moeder zorgde) en daar zaten die zogezegde goede schoonouders van Emmy.

Daar kreeg ik te horen, zet die valies daar maar neer en vertrek maar terug, wij zullen ons wel met AM bezig houden.

Normaal gezien had ik me daar moeten tegen verzetten, maar ik had gewoon de kracht, de energie of de moed niet meer en vertrok.

En inderdaad zij hielden zich bezig met AM;

Zij konden AM OVERTUIGEN, hoe slecht ze het met mij had, konden haar koppelen aan een andere man en haar overtuigen om de echtscheiding aan te vragen.

Op die manier zou zij

• Het hele huis en alle goederen voor 90% in haar bezit hebben
• zij nog kunnen genieten van alimentatie, die ik moest ophoesten

Maar dat grote goed en dat enorme huis onderhouden, daar waren zij en die nieuwe vriend niet toe in staat, dus besloot zij dat alles moest verkocht worden om ergens anders te gaan wonen en met het overgebleven geld een luxueus leven te leiden met haar nieuwe vriend.

Evenwel, mijn schoonmoeder kon dit alles niet aan en haar hart

Ik vergeet nooit de woorden van de makelaar: “Theo, ik heb goed nieuws en slecht nieuws”

• Het slechte nieuws is is dat Uw Schoonmoeder is overleden
• Het goede nieuws is dat dit gebeurd is voor de echtscheiding en dat die tachtig % van haar nu komt te vervallen en dat gij door Uw huwelijkscontract ineens terug de helft van alles hebt.

Hij voegde er nog aan toe, de ware geaardheid van A komt nu naar boven, haar reactie op het overlijden van haar moeder was: “kon zij niet een paar maanden gewacht hebben tot na de echtscheiding, dan was alles nu van mij geweest”

Maar goed, AM had dringend nood aan geld en het huis werd verkocht ver onder de waarde, maar met mijn helft van dat geld kon ik me toch terug een klein huis aanschaffen in Hakendover.

Ik begon voor de derde keer met verbouwingen, een nieuw dak, nieuw keuken…

Een kleine lening van 310€ gedurende tien jaar, maar dat was niet zo erg.

Maar dan kwam het: ondanks zonder mijn

Er door het OCMW van Kortenaken maandelijks ruime sommen werden uitgekeerd aan mijn minderjarige dochter, werden deze enorme bedragen van mij teruggevorderd.

Ik kon dat niet opbrengen en kwam in financiële problemen.

Maar dan kwam een goede Vriend?

met een fantastisch idee, een goede vriendin van hem wou geld investeren, zij wou mijn huis overnemen, maar ver onder de verkoopwaarde.

Evenwel als tegenprestatie zou ik er levenslang tegen een kleine huurprijs mogen blijven wonen.

Hoe ik daar werd opgelicht vertel ik later.

Ik wil het eerst hebben over het feit dat een verkeerde doktersdiagnose eind 2010 mij de genadeslag gaf

In 2009 had ik gunstige voorwaarden gekregen op mijn werk om met brugpensioen te gaan.

Evenwel in normale omstandigheden zou dit pensioen voldoende geweest zijn om een rustige ouwe dag tegemoet te zien en nog wat van het leven te profiteren.

Maar die bedragen die ik aan het OCMW diende terug te betalen, maakten dit onmogelijk.

Wat ik nog dien bij te vermelden is dat vanaf het ogenblik dat mijn dochter op kot was in Leuven, ik er geen contact meer mee had.

Ik mocht wel alles betalen, maar in het we trok zij naar die lafaards in landen, haar schoonouders), sorry dat ik het zo zeg, maar zij hadden mijn dochter volledig ingepakt, ij waren de goeden en ik de slechten.

Het zou me niet verbazen dat zij het mijn dochter hebben voorgesteld dat zij alles betaalden en ik kon me er niet tegen verweren.

Mijn dochter had me overal geblokkeerd op FB, op GSM op Mail, allemaal heel pijnlijk.

Maar om verder te gaan, in plaats van te kunnen genieten van mijn pensioen en mijn Ouwe dag, was ik via een uitzendbureau terug beginnen te werken in De Horeca.

Op 27 januari 2010 werd ik op een van die plaatsen ernstig ziek, moest regelmatig overgeven en werd naar huis gestuurd.

Ik ging naar de dokter en vroeg of dit geen direrticulitis kon zijn. (poliepen), omdat ik daar vroeger door stress nog problemen mee had gehad.

De dokter beweerde bij hoog en bij laag dat het buikgriep was en vroeg me wie is er hier de dokter, ik of gij.

Ga deze medicatie bij de apotheker bijhalen binnen een paar dagen zijt ge er terug bovenop.

Evenwel ik had het bij het juiste eind, het waren wel poliepen en als hij naar mij geluisterd had en me had doorgezonden naar het hospitaal, was ik er met een coloscopie op één dag van alle ellende en miserie af geweest.

Evenwel, ik ben de medicatie gaan bijhalen, heb ze genomen, ben mijn slaapkamer op het tweede verdiep ingetrokken en het enige wat ik nog weet is dat ik verschrikkelijke pijnen heb gehad.

Dat ik op 1 januari 2011 nog met mijn laatste krachten op mijn rug van de trap ben gekropen, mijn oudste dochter nog heb kunnen bellen met de woorden: Cindy, het is niet goed met papa en dan heb ik het bewustzijn verloren.

Cindy is afgekomen, maar geraakte thuis niet binnen, dan heeft zij naar Myriam gebeld (mijn toekomstige tweede vrouw), daar vertel ik later over, die is afgekomen, zij hebben de spoed gebeld en Nieuwjaarsdag werd ik opgenomen.

Cindy heeft dan Emmy gebeld en die is toch komen opdagen.

Ik moet wel zeggen, mijn buik was zo opgezwollen dat ik letterlijk op punt stond van te ontploffen.

In het hospitaal werd er een sonde langs mijn piemel in mij gestoken, een langs mijn neus tot in mijn maag, er werden er links en rechts rechtstreeks in mijn buik aangebracht om de etter te laten weglopen en er werd een morfinepomp in mijn ruggengraat aangebracht tegen de ondraaglijke pijnen.

Volgens ik achteraf gehoord heb werd er tegen mijn toekomstige gezegd: “aak U geen Illusies, hij kan het onmogelijk overleven.

Er is toch nog een spoedoperatie gebeurd, wat er daar allemaal is gebeurd is me lange tijd verzwegen, ik weet wel dat ik van boven mijn navel tot in mijn lies ben opengesneden, zoiets kan niet ontkend worden het litteken daarvan is er nog altijd.

Maar wie niet in mirakels gelooft, ik sedertdien wel want wat niemand kan geloven, ik heb het overleefd.

Maar daarna

Ik weet niet hoelang ik in coma ben geweest, ik weet zelfs niet meer hoelang ik in het hospitaal ben geweest.

Ik heb totaal geen beeld van wat er in die periode allemaal is gebeurd en weet niets meer van data.

Wat ik wel weet is dat ik na zekere tijd (hoelang? weet ik niet meer) in een leeg huis terechtkwam, alles van waarde was weg.

Mijn erfenis was weg nog overleden was.

Bovendien die nieuwe eigenaars (waar ik het hierboven over gehad heb, waren aan breekwerken begonnen)

Ik had geen bed meer, werd op een veldbed neergelegd in een huis zonder verwarming, vol lawaai en stof van de werken.

Bitsige kou (het vroor buiten en alle deuren , ook buitendeuren stonden open).

Er was maar een iemand die het voor mij opnam, dat was mijn toekomstige (hier vertel ik later meer over), er zouden weinige dit overleefd hebben, maar ook dit

erger werd het nog toen de nieuwe eigenaren me papieren onder de neus duwden met de vermelding dat er een klein foutje in de acte stond.

Velen hebben me achteraf gezegd: “ge had dat nooit mogen tekenen”, maar zij vergeten wel de weerloosheid waarin ik me bevond.

zo’n zware operaties achter de rug, totaal uitgeput, weerloos en volledig overgeleverd aan het vertrouwen en de hulp van anderen.

En ik heb overal een paraf gezet zonder te beseffen dat zij gewoon in de akte hadden veranderd dat ik er levenslang mocht blijven wonen dat ik er binnen de drie maanden buiten moest.

Maar dat zijn dan wel mensen waar met achting naar opgekeken wordt dat zij zo’n prachtig huis hebben en de waarheid die ik erover zeg wordt niet geloofd, ook al heb ik de bewijzen, maar ja het waren wettelijke handtekeningen, dat er een enorm reukje aan vast zat daar wordt niet naar gekeken.

Ook hier kom ik later op terug, nu de verdere gevolgen van de verkeerde doktersdiagnose.

Ik ben dan vertrokken naar een huurwoning, ben gehuwd en wou een nieuw leven beginnen, wat daar is misgelopen en hoe mijn tweede vrouw tot zelfdoding werd gedreven daar kom ik later ook op terug (maar de financiële toestand heeft ook daar een rol in gespeeld, maar ook ander onrecht)

Maar eerst dit

Ten gevolge de zware operaties

Had ik last met

Van alles wat ik at, verdween het grootste gedeelte onverteerd in het WC

Maar ik had opleiding gehad in Shiatsu en daar waren verplichte vakken,

• Anatomie
• Pathologie
• En voedingsleer

Aan de hand van die kennis ben ik beginnen te zoeken naar oplossingen voor een betere voedselopname (dat heeft trouwens ook onrechtstreeks aanleiding gegeven waarom ik begonnen ben met deze Blog)

Ik ging op zoek naar welke

• Vitamines,
• Mineralen,
• Aminozuren,
• Omega’s
• Probiotica enz. ik nodig had en hoe ik deze in een

Kon verwerken.

Maar deze samenstellingen waren duur, zeer duur en gezien mijn financiële toestand, onbetaalbaar.

Dus wou ik een tussenkomst vragen via het OCMW, en vroeg een brief mee te geven aan de artsen waar eind 2010 die verkeerde diagnose werd gedaan.

Ik viel bijna achterover toen er op de OCMW-commissie werd voorgelezen wat er in die brief stond: “Het gebruik van die voedingssupplementen zou wel comfortabel zijn, maar is niet levensnoodzakelijk”

Natuurlijk werd mijn vraag onmiddellijk afgewezen.

Ging ik terug naar dat Wijkgezondheidscentrum, waar werd ontkend dat dat zo in die brief stond.

Enkel toen ik nog woedender werd en eiste dat de Pc zou opengedaan worden en de brief zou worden nagekeken, werd dit gedaan.

Hier kreeg ik gewoon de laconieke opmerking,: Hoei, ik heb me vergist, ik zal een andere brief opstellen”, natuurlijk komt zo’n tweede brief ongeloofwaardig over en ook mijn volgende vragen.

Erger nog, na die zware behandelingen werd ik door dat centrum niet meer doorverwezen naar het hospitaal waar die zware operaties zijn gebeurd, maar naar Het Universitaire ziekenhuis in Leuven.

Ik heb het sterke vermoeden, aan de hand van mijn medisch dossier in dat wijkgezondheidscentrum, dat daar het stuk is tussen uitgelaten van wat er in het hospitaal in Tienen is gebeurd, maar ik zal het nog wel uitvissen.

Ik voeg binnenkort een kopie bij van het medisch verslag, maar geef hier reeds een korte samenvatting.

Diverticulose / diverticulitis met dundarmobstructie (01/01/2011 – 03/01/2011)

Het was inderdaad diverticulose (poliepen) maar dat was niet zijn diagnose , maar wel de mijne, zijn diagnose was buikgriep, met alle gevolgen van dien.

Ook de datums kloppen niet (01/01/2011-03/01/2011) , ik ben toen veel langer in het hospitaal geweest en nogmaals, ik ben opengesneden van boven mijn navel tot in mijn lies, maar van dit alles totaal geen vermelding.

Dat is laten uitschijnen een korte periode van opname zonder zware behandelingen.

Iets later staat er dan: Hartman procedure voor dundarmobstructie (2011) (17/01/2011- 03/01/2011) ook dat klopt niet.

Dergelijke procedure, vraagt geen snede van boven de navel tot in de lies.

Iedereen kan zich vergissen, zelfs een dokter, maar een oprechte weergave en het toegeven dat er een verkeerde diagnose is geweest met alle gevolgen van dien, hadden voor mij de Financiële toestand aanzienlijk kunnen verbeteren.

Evenwel toen er van uit Gsthuisberg aanbevelingsbrieven werden meegegeven voor de OCMW-raad, konden zij enkel voortgaan op de behandelingen die daar werden gedaan. Een paar coloscopies en hemorrhoidopxie (20/06/2011- 20/06/2011 ) een speenbehandeling.

Deze behandelingen zijn niet van die aard dat er problemen zijn bij voedingsopname, dus konden zij enkel in hun aanbeveling schrijven: er is mogelijk een probleem met voedingsopname.

Maar gezien de vorige verslagen van het Wijkgezondheidscentrum en de zwakke motivatie die er door Gashuisberg werd gegeven werd er nooit enige tussenkomst gegeven door Het OCMW;

In het verslag van het Wijkgezondheidscentrum staat ook:

In verband met deze shakes: hij gebruikt hiervoor speciale producten (zoals fruitsap dat gefermenteerd is, proteïnesupplementen, anti-oxidanten)

Patiënt heeft zelf uit het alternatief circuit wat achtergron over voeding.

HIJ HEEFT NOOIT EEN DIÊTISTE GERAADPLEEGD VOOR ADVIES

Op die manier word mijn kennis rond gezondheid en voeding in twijfel getrokken en dus ook mijn vraag rond een tussenkomst, dit ondanks mijn bewijsstukken van behaalde diploma’s op dit vlak (trouwens deze blog bewijst genoeg en ook mijn vergunningen)

Erger nog, ik ben op Gasthuisberg wel naar een diëtiste geweest en toen ik daar mijn medische kennis voorlegde, kreeg ik gewoon te horen: “ik vraag me af wat gij hier komt doen, ge weet er meer van dan ik”

Waarom deze flagrante leugen?

Evenwel daar ik nog volop bezig ben welke manipulaties hier allemaal zijn gebeurd en om bewijsmateriaal te verzamelen, ga ik daar voorlopig niet meer over zeggen.

In elk geval hier volgt meer

van war hierna is gebeurd.

Gezien ik de job in het uitzendkantoor niet meer kon hervatten (te lang afwezig), ging ik op zoek naar een zelfstandige onderneming.

Ik ben daar in 2011 mee opgestart (na mijn verhuis naar mijn huidige woning) en werd dat jaar door UNIZO zelfs verkozen als derde beste starter van het jaar in De Regio, Tienen, Boutersem, Hoegaarden.

Waar het over ging, verneemt U in de volgende video, hoe het daarna misliep verneemt U in de uitleg eronder.

Ik zag hier een oplossing voor mijn financiële situatie en alles begon goed te draaien op een volkomen wettelijke manier.

Tot ik van iemand een telefoontje kreeg: “Theo, Uw dochter hare vriend heeft haar in de steek gelaten en zij woont nu met haar twee kleine kindjes hier in Tienen in een huis zonder water, verwarming of elektriciteit.

Zoiets is in streed met de conventie van Geneve over de rechten van het kind

Evenwel toen ik contact nam met het OCMW van Tienen? KREEG IK DAAR GEWOON TE HOREN/ “Het is Uw dochter en het zijn Uw kleinkinderen, gij moet Uw verantwoordelijkheid maar nemen.

En ondanks vele problemen die zij me in het verleden had aangedaan, nam ik haar en de kleinkinderen binnen.

Het beleven tenslotte nog altijd mijn eigen vlees en bloed.

Er werd wel een belofte gedaan dat er een tussenkomst zou gebeuren in kosten (verwarming, elektriciteit ….) een belofte die nooit werd nageleefd.

Zelfs toen mijn dochter een andere woonst had gevonden, kreeg ik plots heel zware rekeningen van verwarming, elektriciteit en meer binnen.

Deze waren zo hoog dat ik ze niet meer kon betalen

Ook al waren er mensen uit Nederland die me de kans gaven om de nodige producten aan te schaffen aan een sterk verminderde prijs, bleven de kosten toch nog altijd hoog.

Op het ogenblik dat ik De OCMW-Raad om de beloofde tussenkomst vroeg en wees naar de conventie van Geneve, werd ik daar door dat stuk voorzitter in mijn gezicht uitgelachen: “De conventie van Geneve, De conventie van Geneve ha ha ha”

Dit gelach werd aangevuld door de andere commissieleden en mijn vraag werd vierkantig afgewezen.

Dat zijn dan mensen verkozen door Het volk, betaald door Het volk om Het volk in geval van nood bij te staan.

Kort daarna, toen ik mijn rekeningen niet meer kon betalen, kregen ze op Het OCMW het lumineuze idee, we gaan U laten Failliet verklaren.

Weg de zaak waar ik zo fier op was, weg de kans om iets te doen aan de financiële problemen veroorzaakt door anderen en manipulaties van dossiers, weg de kans om iets te doen om mijn producten goedkoop verder aan te schaffen

Hoe het gelopen is met de zelfdoding van mijn tweede Vrouw, daar kom ik in een volgend artikel uitgebreid op terug,

Hoe mijn huidige toestand is kan U vernemen in dit bericht

Maar ik om op elk facet hierboven aangehaald nog uitgebreid terug

Gevolgen Lockdown-Maatregelen || Consequences of Lockdown Measures

Ik zie voorlopig maar twee manieren meer om uit deze ondraaglijke toestand te komen

1 dat mensen beginnen producten te kopen uit mijn biowinkel

Hoe online winkelen en waarom || How to shop online and why

Of dat er ergens financiële steun komt

Ik vindt het verschrikkelijk, mijn leven lang gezwoegd en gewerkt, me ingezet voor anderen en nu dat ik op een leeftijd ben gekomen dat ik rustig zou moeten kunnen genieten dat ik hier moet bedelen om te kunnen overleven, door fouten en manipulaties van anderen.

Het ware beter geweest dat de instanties die hun verantwoordelijkheid zouden moeten nemen dit ook zouden doen, of dat diegenen die fouten hebben gemaakt er zouden aan werken om de gevolgen van hun fouten toe te geven en er zouden aan werken om deze weg te nemen, in plaats van dossiers te manipuleren.

Nogmaals ik zal alles tot de bodem uitspitten

Het verhaal van mijn tweede huwelijk kan U hier terugvinden

Meer berichten over mij hier beneden